İnsulin keşfedilmiş, klinikte kullanılmaya başlanmış, hekimler rahat bir nefes almış ve özellikle tip 1 diyabetikler için yeni bir dünya başlamıştı.

Ancak insulin, sadece sığır ve domuz pankreasından elde edilebiliyor ve bazen allerjik reaksiyonlara neden oluyor, sık olarak da bu insulinler vücutta yabancı olarak algılanıp etkisiz hale geliyordu. Bunlar insulinin kullanılmasını engelleyen nedenler olarak diyabet dünyasının karşısına çıkıyordu.

İnsan insulinin aynısı yapılmalı, bu insulin allerjiye yol açmamalı ve vücut tarafından etkisiz hale getirlimemeliydi.

Ama nasıl?

Bunun için öncelikle insulinin yapısının bilinmesi gerekliydi. Bu konuda yapılan ilk çalışmalar, insulinin, pankreasdaki beta hücrelerinde iki ayrı zincir şeklinde yapılıp sonra birleştirildiği şeklindeydi. O halde laboratuarda iki ayrı zincir şeklinde insulin yapılıp birleştirilecek ve doğal insan insulini elde edilecekti.

Plan buydu.

****

Donald F. Steiner, 15 Temmuz 1930'da Ohio’da küçük bir kasabada doğdu. Herkese saygılı, dürüstlüğe, cömertliğe ve çok çalışmaya güçlü inancı olan bir ailede büyüdü. 1952'de Cincinnati Üniversitesi'nden kimya ve zooloji alanında lisans derecesini, ardından biyokimya alanında yüksek lisans derecesi ve 1956'da Chicago Üniversitesi'nden doktorluk derecelerini aldı. 1960 yılında biyokimya yardımcı doçenti ve şefi olarak Chicago Üniversitesi'nde çalışmaya başladı.

Aynı zamanda eski bir araştırma binasında bodrumdaki bir laboratuvarda araştırma çalışmaları yapıyordu. Amacı insülin zincirlerinin nasıl yapılacağı sorusunun cevabını bulmaktı. Bir gün, asansörde bir cerrah ile karşılaşıp fikirlerinden bahsetti. Cerrah ona “Pankreasın insülin yapım hücrelerinin bir tümörü olan bir insülinomada bol miktarda hücre var, onlarla çalışabilirsin” diye öneride bulundu. Aynı cerrah, aylar sonra ona 1 gr insulinoma dokusu verdi. Bu bir gramlık doku, zengin bir insan insülini kaynağıydı ve tam da Dr. Steiner'ın araştırmak istediği türden bir hücreydi.

Steiner daha sonra bu zamanı, "Tümör dokusunu aldığımda, ne bulabileceğimi aramaya karar verdim" diye tanımlamıştı. Pankreas dokusuyla çalışmanın çeşitli yöntemlerini okurken 6 hafta boyunca dokuyu dondurdu.

Çalışmaları sonuçlandığında, İnsulinin hücre içinde daha büyük bir molekülden oluştuğunu, bu molekülün daha sonra insülin ve bağlayıcı bir protein (C-peptid) olarak ikiye ayrıldığını ve insülin tek parça olarak kana verildiği ortaya çıkmıştı. Önceki teori doğru değildi. Ayrıca kandaki peptid ölçülerek, pankreasın ne kadar üretim yaptığı da anlaşılabilirdi.

Bu temel keşif, diğer hormonların yanı sıra beyindeki ve endokrin sistemdeki nöropeptitlerin nasıl yapıldığını ve işlendiğini anlamanın yolunu açtı. İlaç endüstrisinin, insülin preparatlarının saflığını iyileştirmesini sağlayarak, etkisiz hale gelme olasılığı daha düşük olan insülinlerin ve bakterilerden insan insülini üretiminin yolunu açtı.

Araştırmanın bir kısmı patentli olabilirdi, ancak Dr. Steiner bunu yapmayı asla düşünmedi, keşfini insanlığa ücretsiz armağan etti.

Steiner bilim hakkında konuşmayı ve bilimsel problemlerin yaratıcı yollarla nasıl çözüleceğini düşünmeyi severdi. Çalışanları ve meslektaşları için her zaman vakti vardı, soruları uzun ve derinlemesine yanıtlayan mükemmel bir akıl hocası idi.

Laboratuvarındaki atmosfer güzeldi, ancak deneylerin planlanması, yürütülmesi ve değerlendirilmesi titiz ve titizdi. Beklenmedik sonuçlar için endişelenerek saatler harcar ve tatmin olmadan önce birçok kez deneyler yapardı. Başkaları hakkında asla olumsuz konuşmaz; aksine, övgüsünde cömert davrandı. Bu özellikleriyle, dünyanın her yerindeki meslektaşları tarafından takdir edildi ve saygı gördü.

Steiner ayrıca yetenekli bir piyanistti, Bach'a özel bir düşkünlüğü vardı ve bahçeyle uğraşmaktan da hoşlanıyordu. Geniş bir arkadaş çevresi olan Steiner, ödüllerine ve başarılarına rağmen olağanüstü derecede nazik ve özenli bir insandı.

Araştırmaları insülin üretimine bakışımızı temelden değiştiren bilim adamı Donald Frederick Steiner, 11 Kasım 2014 Salı günü Chicago'daki evinde doğal nedenlerden öldüğünde 84 yaşındaydı.